یاد یاران

​《اگر خلخال از پای زن یهودی بکشند و مرد مسلمان از این قصه بمیرد رواست. 》 

این جمله را اولین بار وقتی به نقل از امیر المومنین علی (ع) شنیدم که شخصی داشت با داد و فریاد و عصبانیت یاد سران اصلاحات می انداخت که ناموس مملکت دارد در فلان کشور خود فروشی میکند . میگفت آهایی آقای خاتمی،آهای آقای وزیر اطلاعات ،آهای فلانی و فلانی کجایید که از غصه بمیرید !؟
فکر میکنم 14یا 15ساله بودم آنوقت . گفتند این حسن عباسی است که دیوانه شده و با همه دعوا دارد . 

امروز وقتی ماجرای جوان داعشی را شنیدم که وقتی دستگیر شده تجاوز به 200زن را اعتراف کرده بازهم ناخودآگاه یاد این جمله افتادم. 

از غصه بمیریم که رواست . اینبار خلخال از پای زن یهودی نکشیده اند . اینبار بیخ گوش ما،به جرم شیعه ی علی بودن،به جرم مسلمان بودن، دارد جنایت میشود،پیر و جوان،زن و مرد ،کوچک و بزرگ دارند سلاخی میشوند . دارد به ناموس مسلمان تجاوز میشود . . . 

شرایط نیست با داعش بجنگیم ؟

دنیا نمیگذارد ؟ زن و فرزند مانع میشوند ؟پست و مقام از توپ و تانک بهتر هستند ؟ 

اینها قبول . لاقل مرد باشیم همینجا در این امنیت و آسایش با قدم و قلم نامبارکمان چوب لای چرخ نگذاریم . این امنیت را الان صدقه سر بچه های مدافع حرم داریم،  درد و بلای این شیعیان واقعی علی(ع) به سر گربه صفتان و بی دردانی که اینجا حتی جرات ندارند در کلام و با نگاه با امثال داعش مقابله کنند و آروق روشنفکریشان هرزگاهی گل کرده و نهایت عقلشان به این قد میدهد که جنگ عرب با عرب است به ماچه یا اینکه مدافعین حرم را مدافعین اسد میخوانند. 

دوست عزیز از غصه مردن پیشکش تو و امثال تو لاقل زبان در کام بکش تا حداقل فقط با داعش خارجی بجنگیم نه داعش داخلی ….